Kookboekpraatjes vullen gaatjes!




Het voordeel van expat zijn betekent voor mij o.a. dat ik meer dan 35 jaar mijn stemrecht niet heb hoeven te gebruiken. Zonder adres in Nederland, maar ook door grove fouten of onwil van inefficiënte ambassades of consulaten (misschien liever: het Ministerie van Buitenlandse Zaken) in diverse buitenlanden, was het mij nooit de moeite waard je in te zetten met één miezerige stem van iemand die de hoop had opgegeven dat het in politiek-Nederland ooit nog goed zou komen. Dat er van de 300.000 geschatte stemgerechtigde Nederlanders in den Vreemde 90% VVD zou stemmen gaf de leidende linkse partijen al helemaal geen impuls hier iets aan te doen.
Als gevolg kun je de politieke wateren van het land waar je woont, gemak- kelijk als een Hollandse eend van je veren laten glijden.
Want who bloody cares?
Het ongelooflijke gebeuren, dat ik tijdens mijn plaatsing als trainee op kantoor New York, op basis van een verse verblijfsvergunning plotseling een oproep kreeg om voor de lokale draftboard te verschijnen, die alle pannen aan het uitschrapen was om jonge mensen te vangen, die naar Vietnam zouden moeten voor dienst, bracht mij ooit het dichtst bij de politiek van een ander land. Mijn werkgever heeft ongetwijfeld duizenden dollars betaald aan de Huis-Meester om deze gekkigheid naar de prullenbak verwezen te krijgen. "Amice" kon zich zelf eerst niet goed voorstellen wat hier vreemd aan was, (Ik woonde toch in de U.S. of A en moest dus het land tegen de Commies verdedigen?). Maanden later, toen ik mij al bijna ergens in Texas een uniform kon aan laten meten, hoorde ik plotseling dat "er een misinterpretatie van de wet" in het spel moest zijn. Dezelfde huisadvocaat heeft mij in die periode tenenkrommend (ik heb het over mijn tenen, niet die van hem!) twee uur lang ondervraagd om vast te stellen of ik al dan niet homosexueel was. Al mijn stekels stonden op.
Ik begreep pas later dat het Amerkaanse leger principieel geen homo´s mocht inlijven (no pun intended here) en dat de man dit misschien als tactiek wilde gebruiken om mij buiten schot te houden (alweer n.p.i.). Tevergeefs. Ik lag dwars. Wel loog ik hem voor dat ik regelmatig naar de kerk ging, wat hij geloofde en mij kennelijk punten opleverde. (Het kantoor waar ik werkte stond in Churchstreet, tegenover de historische kerk van Manhattan, dus was mijn verhaal zeer geloofwaardig). 
Ik kan mij niet meer herinneren of mijn kantoorgenoot en mede-trainee Bob S. in deze farce een zelfde, eigen rol gespeeld heeft. 
De Portugese politiek kan mij nauwelijks boeien. De urenlange uitzendingen van debatten op tv zijn niet te volgen, zelfs voetbal-politiek is te verbaal en te langdradig om in de verste verte interessant te zijn. Dat er beslissingen genomen werden door "Troika" om de positie van Portugal te ondersteunen in de E.U. ontging mij. Met ontevreden Portugezen hierover spreken had en heeft geen zin: de hedendaagse "Mussohitler", de arme Frau Merkel, is indiscutabel de hoofdschuldige! En wanneer een schertsfiguur als de Portugese (nu ex-) President van de Europese Commissie, zogenaamd ook namens mij staat te bazelen, merk ik dat ik het tenen krommen (zie boven) nog immer niet verleerd heb.  
Met de politieke crisis in Griekenland, die ik wel volg, via SKY, (het gaat immers om een hoop centen; nietwaar?) gaan mij opeens de ogen open, over een aantal zaken die in mijn Dagelijks Schandkrant, naast mijn bica´tje, ter sprake komen.

- de bedelaars en "parkeerjunks" van vroeger zijn hier en daar weer terug van weggeweest.
- er bellen regelmatig mensen aan die om werk vragen, of pleisters, sokken e.d. willen verkopen (Zwartbetaald uiteraard).
- er is een plaag van bijbelbeukers uit de V.S. die het Woord willen verkondigen aan mensen die erg kwetsbaar zijn.
- ooit een van de veiligste landen in Europa, nemen overvallen en inbraken hier hand over hand toe.
- fikse btw-verhogingen hebben in de afgelopen drie jaar plaatsgevonden. Btw op elektriciteit ging in mijn gebied van 6% naar 26%.
- de Staat heeft overal camera's opgehangen voor het innen van belasting op het gebruik van de grote wegen. Of het werkt heeft niemand mij kunnen bevestigen, omdat ik nooit een automatische afschrijving daarvoor heb gezien.
- het gebruik van kortdurende contracten en daarmee ontslag bij het aflopen van de termijn, heeft epische vormen aangenomen.
- salarissen staan voortdurend onder druk. Bijna iedere verpleegster in het naburige ziekenhuis werkt in een dubbele dienst, ofwel 16 uur per dag, om de rekeningen te kunnen betalen. Maandsalarissen zijn voor hen tussen € 650 en € 900 per maand (per baan).
Onze Telmo, een vriendelijke, behulpzame Mozambikaan die in dat zelfde ziekenhuis werkt (en daarnaast hand en spandiensten verricht voor Darius) verdient daar netto € 110 plus ziekenverzekering voor het gezin, per week, als airconditioning en persgas onderhoudsmonteur.
Daar staat ook goed nieuws tegenover:
- er zitten vele tientallen ambtenaren en hoge functionarissen als burgemeesters en politiemensen, in de bak wegens fraude, steekpenningen, vriendjespolitiek en andere malversaties. Zelfs een recente Minister President zucht al sinds november 2014 in het gevang wegens omkoping, witwassen en belastingontduiking, wachtend op veroordeling. Hij kan kennelijk niet meer rekenen op steun van hooggeplaatste politieke vrienden.
- samen met Duitsland wordt gewerkt aan een geval van omkoping i.v.m. de aankoop van duikboten. Waar hoorde ik zoiets al eerder, of ging dat om straaljagers? De Minister van Defentie en hoge Marine officieren schijnen allemaal boter op het hoofd te hebben.
- obers rekenen zelden meer uit wat je schuldig bent voor je etentje op een hoek van de papieren placemat. Je krijgt nu overal een btw-bonnetje.
- volgens de volkse opinie zijn politici, advocaten en doktoren de grootste boeven. Niet onredelijk want de meeste advocaten en doctoren worden politicus. Tegenwoordig moet de klant binnen 30 dagen na het ontvangen van een advocatenfactuur de btw van die rekening direct betalen aan de belastingdienst en van de betaling aan de advocaat aftrekken. Dat is slim omdat de rekening niet meer verdoezeld kan worden. Verder is de belastingdienst zelf drastisch gemoderniseerd.
- o.a. het vroeger wijdverbreide systeem van een vastgoedverkoop voor een fractie van de prijs, met extra cash onder tafel, is hierdoor zo goed als verdwenen.

Niet alles zal werken, of geheel gaan zoals het hoort. Maar toch! Al deze punten wijzen ernaar dat Portugal een volwassen democratie aan het worden is. De financiële herstructurering zal nog wel een jaar of 10-15 duren. Niet alles is rozengeur en maneschijn, maar optimisme moet zijn. Ik wens de Portugezen, na aan mijn hart, veel succes en sterkte met de vernieuwingen.



>> Alliançe Française en toplessjurken
Plaats een reactie

bob s 06-07-2015 20:10
Voor Darius van Bob S. 4th of July 2015

Ja ik ben nu ook ongeveer 70 maar ik weet de cijfers van de Mississippi Lloyd nog uit mijn hoofd en het telefoonnummer van NY was 212 432 9150. Bovenkamer is nog A OK.
Natuurlijk heb ik aan den advocaat gezegd dat wij roomies homo waren, dat zou natuurlijk helpen als er s… aan de knikker kwam. Maar ja het loopt niet altijd zoals je denkt in deze wereld.
Zit ik eind jaren zestig rustig op kantoor aan Churchstreet krijg ik ineens een telefoontje van mijn vriendin Willemijn – ook een Hollandse kracht te NY – die tijdens de lunchpauze de telefoon bediende met een kreet “Let op dit is het enige telefoontje dat hij mag plegen verknal het dus niet”. Nou had ik Roomie sinds een aantal uren niet gezien, hij was niet in de douche, niet bij ontbijt, niet in de subway, maar ook niet op kantoor. Dus Hallo Roomie, hoe gaat het? “Nou goed K.. en ik weet ook niet wat er gaat gebeuren maar ik heb heel veel krammetjes in mijn kop en ik zit op bureau.” Zo zo, what happened?? SHIT natuurlijk !! Never F… with Police !
Roomie of een vriend was zijn meisje kwijt aan een ander, enkele flessen whisky bij ons waren leeg dat had ik ’s morgen wel gezien en de boys waren ’s avonds laat met de subway graan treinen. Natuurlijk moet er dan eentje naar het toilet. Dat gebeurde dus tussen twee wagons (subways hadden en hebben immers geen toiletten), toen kwam die grote politieman en daar moet je niet mee spotten in NY, maar Roomie dacht “Ik help mijn vriend” en ja toen kreeg hij zo’n hardhouten knuppel over zijn koppie. Zag er allemaal niet goed uit, natuurlijk moest JvB het weten want die kon de kantooramice even bellen om te kijken hoe die zijn personeel in de States kon houden.
Het is allemaal goed gekomen maar je zit wel even in de piepzak, want voor je het weet wordt je het land uitgekieperd en we hadden nog een heel leven voor ons.
Dat leven kreeg op 9/11 een grote dreun en dan besef je pas waar je gezeten hebt en wat voor een plaats dat zeker in mijn leven in heeft genomen. De Roomies hebben het oude WTC uit de grond zien komen, zien bouwen. We aten tussen de middag sandwiches in dezelfde tent waar de steelworkers kwamen eten. Bijna allemaal Native Americans zonder hoogtevrees. Ik ben onlangs wezen kijken hoe het nieuwe er uit ziet. Mighty impressive maar immer ietwat beangstigend.
Laat mij maar lekker op de begane grond wonen.
Het ga je goed Darius and we will meet again.
Roomie B
Wat politieknuppel?! Ik keek regelrecht in de getrokken revolvers van twee doodsbange politieagenten. Dit verhaal van verloren en "verdronken" liefde en dan de pech te hebben in een agressieve Vietnamoptocht op te duiken na een ondergronds treinritje was wat veel op die dag. De rechter was vriendelijk genoeg en gaf mij goed advies: "Calling them "sons of bitches" is no big issue in this town, son. But I am sure that as a Dutchman you did not mean to say "bl... sons of bitches", and if you did so I am sure it won't happen again, my friend". De bail was gratis, de boete was uiteindelijk $50, omdat ik mijn welgemeende excuses aanbood. Dit komt allemaal nog aan bod in deze kolommen in de toekomst. Blijf bij de les. Leuk van je te horen. Willemijn was een liefje. Ik vraag mij af waar zij is.
Spreek je en dank voor deze onverwachte reactie. Darius, aka Roomie A.
 
1-1 van de 1