Kookboekpraatjes vullen gaatjes!




(Dit verhaal is sterk seksueel getint. Als je dat bij voorbaat niet leuk vindt
niet verder lezen. Mis het recept niet).

De jongeman had het meteen moeten kunnen weten. Max en Moritz drongen net teveel aan. “Kommst du mit heute Abend”. Als een 21-jarige buitenlandse leerling in een Duits scheepsagentschap werd hij voor veel karweitjes gebruikt en misbruikt, bij voorkeur de karweitjes waarvoor deze twee collega’s zich te belangrijk voelden. Deze mannen waren tien jaar ouder dan hij en waren afdelingschefs bij Lijnen, vanaf hun 16de opgevoed in het perfecte Duitse leerlingensysteem. Zij waren zijn mentoren, zijn bazen. Hun detailkennis van lijndiensten en schepen strekte zich ver uit en deze kerels werden (terecht) hoog ingeschat, zowel door management als opdrachtgevers in een buitenland, waar deze principalen gevestigd waren. Met zakenrelaties uitgaan was hun exclusieve en zwaar afgeschermde taak, die hen bij het andere personeel aanzien verschafte, hun sergeantsstrepen van positie in het bedrijf. En hij mocht mee? De jongeman hapte meteen toe: een avond stappen met klanten in Hamburgs Sankt Pauli op kosten van de baas mocht niet onbenut blijven. Dat dit een valkuil was werd pas duidelijk toen de jongeman zijn mentoren enkele uren later ontmoette voor de Kakadu Club in de Große Freiheit, een zijstraat van de Reeperbahn in Sankt Pauli. De heren waren in gezelschap van vijf Japanse zakenlieden, die bijna geen woord Engels spraken, een prima recept voor een moeizame avond.
St. Pauli was niet alleen een gebied voor rauw vleselijk en alcoholisch plezier, in de matrozenbordelen, braadworstkramen, beatclubs en gooi- en smijtbars, maar was ook het thuisland van de Duitse bierhallen van de middenklassen, zoals het Hofbräuhaus, waar je niet op de tafels mocht dansen en bij teveel bier-op de tent werd uitgezet. Als je je redelijk netjes gedroeg, mocht je als beloning de hoempakapel dirigeren, waarvan dan een foto werd gemaakt. Ook was er het nieuwe Operettenhaus, voor cultuurzoekers in avondkleding en Café Keese, Ball Paradox*, voor de liefhebbers van de stijldans en thee-dansant. Allemaal gelegenheden waar de jongeman, als lid van een uitgebreide groep Scandinavische scheepvaartleerlingen goed bekend was en thuis over kon vertellen. Okay; andere uitgaansdoelen als de Kakadu, de Silbersack en de Bunte Kuh waren niet direct gelegenheden, die hij in het bijzijn van zijn ouders ter sprake zou brengen, maar so what. De dans- en beatclubs, de Du und Ich, de Starclub (waar de Beatles kortgeleden furore hadden gemaakt), de Herbert Straße, met daarin de Omasteeg, de Astra Brouwerij,  de stoere agenten van de Davidswache en hun bereidheid bij tijd en wijle mee te doen aan een sappige vechtpartij, de ongeschoren obers die flessen bier uit het meegesjouwde krat verkochten, de vriendelijke nachtvlinders met hun minuscule rokjes, hier en daar een lallende havenarbeider of jollen-führer (watertaxischipper), met de typische vettige petten met geëmailleerde bedrijfsembleempjes op de kop, vormden een oneindige caleidoscoop van amusement. Een windhoos van nachtelijk vertier waardoor hij al ettelijke keren met zijn vrijgezellige maten werd opgezogen, om de volgende morgen voor het Finse-, Noorse- of Deense Zeemanshuis te worden uitgespuugd. Maar de Kakadu? Wel van gehoord maar nooit geweest.

Wordt vervolgd.

P.S. In die tijd was Keese een grote, wat truttig Café-Dansant-Konditorei, waar je als man alleen kon dansen wanneer de (meestal oudere) vrouwen je vroegen. Die "oudere vrouwen", in de ogen van een begintwintiger, waren in realiteit vaak 30 tot vroeg 40 in leeftijd. Veel van de jonge Scandinaviërs, die goed konden dansen, lieten zich daar, als zij financiëel krap zaten, vrolijk door de dames fêteren en pikten regelmatig terloops een seksueel avontuurtje mee. Nu herbouwd tot een hotel en zalencentrum met diverse activiteiten.

 

Van papegaai en specht naar tapa en petisco, naar Pica Pau.

Mijn gedachtengang bij dit recept had ook kunnen zijn: van Keese naar kaas naar geitenkaas naar geitenvlees, gevolgd door een recept voor gestoofde geitenbout. Geitenvlees is, met speenvarken, een van de meest geliefde Portugese luxe gerechten. Helaas; dat recept komt nog, want in dit geval moest ik denken van kakadu naar kaketoe en via deze kleurige papagaai naar de kleurige specht, die in het Portugees pica pau heet. Pica pau is ook de Portugese naam voor een tapa, een snack die in het Portugees petisco heet. (Volg je mij nog?) In de traditionele Portugese kookboeken heb ik nergens een officieel recept kunnen vinden voor dit "borrelhapje", tussen de 10 of 12 traditionele petisco-recepten die wel te vinden zijn. Wat raar is, want je kunt bijna overal in de kleinere pastelarias of restaurants Pica Pau bestellen, die vaak met tandenstokers op tafel wordt gezet om zo met z'n allen van te kunnen "snoepen". Maar moeilijk is het niet.

Bak in ruime, hete (olijf)olie of  boter een gepaste hoeveelheid mals vlees (kan niet schelen wat), in dobbelsteentjes gesneden. Wanneer bijnakrokant gaar, voeg je fijn gesnipperde ui en knoflook toe, even goed doorroeren. Dan de fijn gesneden, uitgelekte, inhoud van een pot mixed pickles (Kühne). Scheutje rode wijn erbij, laatste halve minuut op vol vuur iets laten verdampen, en in een schaaltje met tandenstokers ernaast, op de borreltafel.



>> Het verhaal van de bijziende poes (2)
Plaats een reactie

Vader Prikkebeen 08-10-2011 09:51
Leuk dat je erweer bent. Goeje beschrijving van Hamburg. Ik zou zo een ticket kopen.;)
Om vlinders te vangen? Dank voor je reactie. Darius.
Dick Frikkee 08-10-2011 08:55
Welkom thuis. Ben benieuwd in welke goot je belandt! HGr., Dixan.
Dank; blij weer in eigen bed te kunnen slapen. Ik schrijf "de jongeman", niet "ik", maar misschien kom je nog wel een duidelijke hint of aanwjzing tegen. Met vriendelijke groet, Herr K.
 
1-2 van de 2