Op 1 april, verloor Kudsumegane-san z'n bril
(Dit verhaal is sterk sexueel getint. Als je dat bij voorbaat niet leuk vindt, niet verder lezen. Mis het recept niet).
Geholpen door een toegeschoten vrouwelijke collega, deden beide dames vervolgens enkele andere balanceertrucjes en goochelarijtjes, die verdere uitleg of beschouwing nauwelijks waard zijn, toen aan het einde plotseling het licht uitging en een enkele op het toneel gerichte spot aanfloepte. Een verse, derde jonge vrouw, verscheen in de cirkel van licht en begon te strippen bij het zwoele geluid van Burt Bacharach. Ook zij mocht er zijn wat haar dekhuis betrof, en tot zichtbaar genoegen van de zonen van Nippon, bleek na enige minuten van billendraaien dat zij een venusheuvel bezat, die bedekt was met een dikke deken van zwart bont waar een marmot een winterslaap in zou kunnen houden. De Japanners kraaiden van plezier en begonnen ongedurig op hun plaats te wippen. Op de laatste maten van de muziek nam de vrouw als afsluiting een loopje naar voren, zakte op haar onderbenen en schoof met de knieën naarvoren gespreid over de planken tot de rand van het toneeltje. Een hedendaagse voetballer kon dat na een gescoord doelpunt niet beter uitgevoerd hebben.
Door haar houding verscheen wat roze tussen al het zwart, wat aanleiding was voor Brillemans om naar voren te leunen voor een beter zicht. Dat kwam hem duur te staan, want de stripper leunde naar voren en snel als een ratelslang, greep zij zijn bril, klapte de poten samen, en schoof het geheel haar roze-brillekoker-met-bont binnen. De Hamburgse collega’s konden een lachuitbarsting onderdrukken om het slachtoffer niet te beledigen, maar het overige publiek rolde over elkaar heen, in diverse door alcohol aangevuurde lachsalvo’s en had tranen over de wangen biggelen. Vier Japanners keken naar elkaar, niet wetend hoe te reageren, terwijl ex-Brillemans zat te verwerken wat er gebeurd was. Op dat moment trok de stripper de bril naar buiten, draaide de poten uit. Zij stak de trofee triomfantelijk in de lucht en plaatste die toen met een snelle beweging, beslagen en wel, plompverloren terug op de neus van de eigenaar. Nu konden zijn collega’s ook hun lachen niet onderdrukken, terwijl zij opstonden en door elkaar spraken. De oudere man haalde als door een wesp gestoken een zakdoek uit zijn zak, wikkelde daar de bril in en verdween naar het toilet om zijn gezicht te wassen.
De jongeman kan zich vele jaren later niet meer herinneren hoe de avond verder verliep. Er was ongetwijfeld meer strip, meer naakt, meer schaamhaar en meer clubs, met meer drank. Eveneens niet van een zeer hoogstaand niveau. Wel weet hij zich nog te herinneren, dat de Chef-japanner ondanks zijn stijve uitstraling het gebeurde sportief had opgenomen. Later in de avond, vele Johnny Walkers later, bleek hij tijdens het eten zelfs een meester te zijn in de origami vouwkunst met papieren servetjes. Hij kon zelfs papieren "brillenkokertjes" vouwen, wat niet wees op een eerder die avond opgelopen trauma. Verder had een miraculeuze kentering plaatsgevonden in de communicatie. Iedereen verstond elkaar opeens en de stapavond werd zelfs gezellig. Diep in de nacht moest de jongeman twee taxi's organiseren om de buitenlanders terug te bezorgen naar het beroemde en dure Atlantic Hotel aan de Alster. Maar dat was niet het einde van het verhaal. En dat einde kan hij zich tot de dag van vandaag wél precies herinneren. De heren probeerden de portier uit te leggen dat zij heet water wensten op de kamer van de oudste en “soap”. De portier, die dacht dat de oosterlingen iets wilden eten om hun alcohol percentage te laten dalen, regelde dat er enige tijd later een dienkarretje met het gevraagde aan de kamerdeur werd afgeleverd. Een terrine hete Suppe, borden, lepels en servetten. Zijn Engels was niet goed, maar omdat hij al eerder met Japanners te maken had gehad, was er met de complimenten van het hotel ook een grote pot thee met alles wat daarbij hoort, inclusief een roestvrijstalen kan met kokend water om de thee bij te kunnen schenken. Met een kleine omweg precies wat de gasten nodig hadden om de avontuurlijke bril goed te kunnen ontsmetten.
De volgende morgen riep Max zijn jonge assistent naar de vergaderzaal, waar de Japanners die morgen ontvangen werden. Op tafel lag wat ooit een bril was geweest: de glazen waren gebarsten en het montuur gesmolten tot een onherkenbare blop Japanse kunststof. De resultaten van een ondoordachte ontsmetting met kokend water in een wasbak. De opdracht luidde: zie zo snel mogelijk een identieke vervanging te regelen, met dezelfde sterkte glazen. Dankzij de jongeman en een eindeloze zoektocht door de Hamburgse hoofdstraten, leidde dat er toe dat de onfortuinlijke Kudsumegane-san de volgende morgen vroeg een bijna exacte vervanging in verheugde ontvangst kon nemen, vóór vertrek naar huis. Het briefje van honderd mark fooi, voor de moeite en het getoonde initiatief, kocht tót de publicatie van dit stukje, behalve een paar avondjes uit, vele jaren van discreet zwijgen.
Maanzaadkoek
In het stukje Kosher (2), van mei, beloofde ik nog een aangepast recept voor Maanzaadkoek. Omdat mevrouw Vos een boterkoekmengsel gebruikt, kun je gewoon het recept voor boterkoek volgen, met of zonder de toevoeging die tussen haakjes staat. Wij bakken thuis al jaren met 20 - 30% minder suiker omdat veel bakwerk uiteindelijk te zoet is naar onze smaak. Verder is suiker bij mijn weten zelden (nooit?) onderdeel van de chemie van het bakken, zoals gist, water, vet of ei. De hoeveelheden komen redelijk overeen, maar waarom Saartje vlugzout gebruikt, een ouderwets rijsmiddel (dus vergelijkbaar met zelfrijzend bakmeel in onze tijd), begrijp ik niet. Mijn koek werd uitstekend, met slechts 200 i.p.v 250 gr suiker, als volgt:
300 gr bloem, 250 gr suiker, 250 gr boter, snuifje zout, (ev. plus 1 theel. kaneel, 1/4 theel. kruidnagelpoeder, eidooier). Kneed alles goed dooreen tot een mooi glad deeg. Rol het deeg uit op een met meel bestrooide ondergrond tot een gelijkmatig gevormde plak, ± 1,5 cm dik en leg op een beboterde bakplaat. Bestrijk het deeg met het overgebleven, met een eetlepel suiker geklopte eiwit en bestrooi dit gelijkmatig met 50 gr maanzaad. In de voorverwarmde oven, 160 graden, 5 minuten. Dan naar 140 graden, 20 tot 30 minuten. Let op de randen van de koek bij het bakken, i.v.m. de kleur. Volledig laten afkoelen alvorens te snijden.