• Welkom
• Deze keer
• Vorige keer
• Recept-index
• Gastenboek
• Contact
• Registreer
• Prikbord

Ik was niet de enige buitenlandse leerling bij het Duitse scheepvaart-agentschap waar ik al eerder over schreef. Er werden regelmatig stagiaires aangenomen, ongetwijfeld als geste tegenover zakenrelaties, die gekieteld moesten worden, omdat zoon, neef of favoriete buurjongen, thé-zet-thee, in het bevriende bedrijf moest worden opgenomen en voordien wat scheepvaartervaring, Duitse taal of iets van beide nodig had. Twee weken voordat ik in Hamburg aantrad als theezetter en prullenbakkenleger, (een semi-administratieve positie, die in scheepstermen vriendelijker als "Matroos-Schrijver onder de gage" beschreven werd), was op de afdeling waar ik geplaatst werd een Engelse jongeman gestart als Manus of Everything. Met hem sloot ik ter plaatse een vriendschap die tot op heden bestaat. Ryan was de enige zoon van een Deen, die vlak voor de oorlog een scheepvaartstage volgde in Liverpool en besloot daar te blijven toen de Duitsers Denemarken binnenvielen. Ryan was voorbestemd om het naoorlogse expeditiebedrijfje van vader over te nemen, dat gespecialiseerd was in het vervoer van een beroemd groot balletgezelschap op wereldtournees. Verder had vader exclusieve contracten met de overheid voor het onderhouden van een driemaandelijkse bootdienst ter bevoorrading van een Britse eilandengroep met 2000 inwoners, 13000 km van Londen. Ryan had de handelsschool van Århus doorlopen, sprak vloeiend Deens en Engels, en reeds redelijk Duits. Hij was eigenaar van een gele Harry Potter-Anglia, het hoofdinstrument van sommige van onze expedities. In de handen van Ryan kon dat ding bijna ook vliegen. (Het is oppertuun hier te vermelden dat deze vriendschap en onze weekeind reisjes naar Denemarken toen al bij mij de wens schiep ooit naar Denmarken te vertrekken om daar te wonen en te werken. De Deense au-pairs die ik volop leerde kennen in Hamburg, wakkerden die wens verder aan).
Hamish uit Middlesbrough, Richard Dubbelbarrel-Something uit Sydney, en diverse anderen, waren in de loop van tijd stagiaires, die vrijwel allemaal slechts enkele weken bleven en die ik mij nauwelijks meer voor de geest kan halen.
Behalve Jamey. Die er nota bene nauwelijks 14 dagen was.
James was Amerikaan en had een achternaam, die de halve wereldbevolking herkent van een product dat niets met transport te maken heeft, zoiets als Coke, Chevrolet of Kellogg's. Hij leefde ook niet, zoals de andere leerlingen van het bedrijf, financieel op (zoals men in Amerika zegt) razor's edge. Middentwintig, liep hij dagelijks gekleed in een ouwelijke krijtstreep van de beste bespoke kleermaker van New York, met bijbehorende maat-button-down college-overhemden en zijden dassen, die een fortuin kostten. En hij liep altijd op, eveneens handgemaakte, brogue schoenen, maat 45. Hij was waarschijnlijk daarom al gewend op grote voet te leven: hij woonde in een gehuurd full service appartement in een hotel aan de Alster en ging dagelijks van en naar zijn werk in een taxi. Zijn moeder bracht hem die eerste morgen naar kantoor, waar we wat schamper over deden. Zij was een verschijning uit een oude Hollywood film: veel bont, een truttig hoedje en een Parijse couture jurk met veel glitter. Gelukkig bleef zij niet lang, omdat zelfs de chef zich ongemakkelijk voelde in haar nabijheid. Een conditie die verder gevoed werd door haar doordringende stem, waarmee je glas kon snijden.

Wordt vervolgd

Pataniscas - Bacalhau/Bakkeljauw pannenkoekjes

Ik krijg regelmatig het verzoek een tip te geven voor iets "speciaals" en kom nogal eens met een receptje uit de oorspronkelijke Portugese keuken, dat ook bij regelmatige Portugalgangers volkomen onbekend blijkt te zijn. Zo ook deze hartige pannenkoekjes. Pataniscas worden vaak met wat rijst en een groene salade geserveerd, of individueel als een tussendoor hapje naast een glas wijn.

Ontzout een niet te groot stuk bakkeljauw (Surinaamse winkel) en verwijder huid en graatjes waar nodig. Als je afsnijdsels kunt vinden is dat goed genoeg. Snijd de vis in plakjes en marineer deze in een mengsel van melk en wat citroensap voor enkele uren. Maak intussen een dik glad  beslag van een klein gehakt uitje, een eetl. olijfolie, een kop bloem, een ei, een eetl. gehakte peterselie, peper en zout en wat water. Meng de vis met het beslag: het visdeel = 1/3 van het totale gewicht van het gemengde beslag. Overgebleven vis kan de vriezer in voor de volgende keer. Nu bak je telkens een lepel van het beslag in ruime olie mooi bruin tot kleine koekjes. Laat op keukenpapier uitlekken. Je kunt deze koekjes koud, lauw of warm eten. Thaise zoete lomboksaus smaakt hier goed bij.
(Maria de Lourdes Modesto: Traditional Portuguese Cooking)