• Welkom
• Deze keer
• Vorige keer
• Recept-index
• Gastenboek
• Contact
• Registreer
• Prikbord

Omdat het bedrag dat we van Chef gekregen hadden groot was en wij praktisch (en erg dorstig) waren, begonnen we onze zoektocht met de langste route die wij kenden door Sankt Pauli, de buurt in kwestie. Dat zou lekker langer duren; wij hadden geen haast. Bovendien maakten wij ons geen echte zorgen om het joch. Wij kregen gelijk: na enkele uren kroeg in, bar uit gegaan te zijn kwamen we hem in de vroege avond tegen. Hij zag er niet uit: gekreukelde krijtstreep broek met mosterdvlekken van een worstongeluk, geen das, doorzweet overhemd half in, half buiten de broek. En hij had een flink stuk in zijn kraag. De zwaar opgemaakte jonge vrouw aan zijn tafeltje hadden wij wel eens eerder gezien: zij hield zichzelf ergens op de Reeperbahn liggende staande. Gelukkig trok zij zich direct terug, zodat wij rustig konden spreken. Ryan en ik spraken af hem voorzichtig te ondervragen, als ouwe jonges onder elkaar.  Om hem niet kopschuw te maken, gooiden wij er eerst nog een paar rondjes lütt 'n lütt tegenaan, de lokale explosieve combinatie van klein biertje, met kleine schnapps. Hij at al snel als een Pekinees uit onze hand, alhoewel Ryan en ik toen ook niet meer zuiver op de sobere graat waren. Het tragisch-komische relaas kwam er met horten en stoten, onder dikke alcoholtranen uit. Jamey was haar de eerste avond al tegengekomen, kwam diep onder de indruk van haar charme en was op slag verliefd. Haar Engels was redelijk goed en hij begreep al snel dat hij voor haar andere kwaliteiten (nog) moest betalen. Toen hij de volgende ochtend in haar bed wakker werd, wist hij als romanticus instinctief, dat zij alleen gered kon worden van een verder leven in de prostitutie door doortastende maatregelen: hij vroeg haar nog voor het tandenpoetsen prompt ten huwelijk. Zij antwoordde prompt dat zij wel wilde, doch graag enige bedenktijd wenste, want Amerika was zo ver weg. En, oh ja, zolang hij bij haar woonde en zij nadacht, derfde zij inkomsten. Dat was geen bezwaar, had hij gezegd, en stelde een dagvergoeding voor, die uitgesproken riant was. En zo had hij elke keer bij het opstaan steeds netjes met haar afgerekend. Zijn overgrootvader kon trots zijn op de wijze waarop hij woord hield. Zijn enige zorg en reden voor de vele alcoholische versnaperingen, die hij sindsdien tot zich had genomen, was dat zij maar niet tot een besluit kon komen. Daar konden Ryan en ik gezien de dagvergoeding wel wat bij voorstellen. Onder enige collegiale dwang, uiteraard versterkt door meer rondjes lütt 'n lütt, konden wij hem uiteindelijk bewegen zijn aanstaande een dag of drie vooruit te betalen. Daarop laadden wij hem in een taxi en leverden hem nasnikkend af in het hotel. Het daaropvolgende nachtelijke telefonische rapport werd door Chef in dank ontvangen, die kennelijk het hele verhaal binnen enkele minuten daarna woordelijk doorlepelde naar de V.S. Want met de eerstvolgende Pan Am-vlucht arriveerde Jamey's vader de volgende dag al in Hamburg en binnen enkele uren was hij samen met zijn nageslacht op de terugweg naar New York. Van ons had Jamey geen afscheid genomen. Van de vrouw die hij korte tijd tevoren eeuwige trouw beloofd had, denk ik ook niet. Mijn filosofische Hamburgse collega's zouden later daarover zeggen: das Leben ist wie ein Kinderhemd: kurz und beschissen!

Over verleiden gesproken:
Janssons Frestelse, een stoofgerecht

Dit gerecht, waarvan het recept voor het eerst op papier werd gezet in de 40-er jaren van de vorige eeuw, is volgense de overlevering genoemd naar Pelle Janzon, een Zweedse operazanger. Het recept heeft waarschijnlijk reeds veel langer bestaan, misschien onder een andere naam, doch is intussen een vast gerecht geworden op de Zweedse kersttafel. Vraag mij niet waarom het recept niet beschreven wordt als Janzons Frestelse. Er zijn wel meer gerechten verzonnen voor operazangers of -zangeressen, so what's in the name. De vertaling naar het Nedelands is Janzons Verleiding. Sinds ik dit gerecht voor het eerst gegeten heb, is het een vast en verleidelijk onderdeel van onze maaltijden. Goed zingen doe ik er helaas niet van, tot droefheid van mijn gitaar. Das Leben ist wie ein Kinderhemd...!
Voor 4 personen

3 fijngehakte uien
6 middelgrote aardappelen, geschild en als friet gesneden
2 eetl. boter
1 - 2 blikjes uitgelekte Zweedse ansjovis (dit zijn eigenlijk sprotjes in gekruide pekel. Ga hiervoor even langs IKEA)
(Ansjovis in olijfolie, met het overtollig zout afgespoeld is ook goed)
1 kop dubbelroom
Peper

Zweet de ui in boter tot zacht en glazig. Neem een stoofpot van de juiste grootte en vul deze met laagjes aardappel, ui en ansjovis. Zorg dat de bovenlaag gevormd wordt door aardappel. Gebruik gemalen peper naar smaak. Giet de room uit over de bovenlaag. Plaats in een voorverwarmde oven op 200 ºC voor 30 tot 45 minuten, of tot de aardappelen gaar zijn er een mooie bruine laag is gevormd. Wij eten dit thuis als een voorgerechtje, tussengerechtje of als lunch- of hoofdgerecht met een lekkere groene salade, uiteraard in aangepaste hoeveelheden.