Tegen de tijd dat iedereen zijn buik had gevuld, anderhalf uur later, en langzamer begon te eten, fluisterde mijn buurman mij opeens dringend toe: "Nu oppassen!" Ik begreep niet waar hij op doelde, maar merkte dat een van zijn boordmaten opstond en naar het toilet ging. Ik zag net boven het kamerscherm dat de deur open en dicht ging, even gesloten bleef, hoorde dat doorgetrokken werd, de deur weer open ging, maar toen op een kier bleef staan. Op het moment dat de leerling, die uit het toilet kwam, weer ging zitten, golfde plotseling een dichte wolk rook vanuit het toilet het restaurant binnen, waarop deze jongeman weer opstond en hard "Brand, brand, Feur" begon te roepen. De verontruste Chinese eigenaar was in drie stappen bij de WC-deur en trok deze verder open, waardoor de rook zich in dichte wolken onherroepelijk verder verbreidde en de hele ruimte begon te vullen. Nu riepen alle Hollanders "Brand, brand, Hilfe, help" en begonnen, gevolgd door alle andere paniekerige gasten, in een dichte drom het pand onstuitbaar te verlaten, terwijl de geagiteerde Chinees aan de bar de brandweer begon te bellen. Mijn tafelbuurman greep mij bij de arm en riep "Meekomen". Eenmaal buiten bleef ik tussen wat andere gasten nieuwsgierig aan de overzijde van de straat staan, om te zien wat er nu zou gebeuren, maar werd door een verdere trekbeweging en de kreet "Kom nou mee, klojo", tot ver van de plek gebracht waar de brandweer enkele minuten later zou arriveren. In de luwte van de bar in een zeemanskroeg, enkele straten verder, hoorde ik precies wat was gebeurd. De "heren" hadden een privé-voorraad rookbommen opgespaard van de diverse schepen waarop zij voeren, waarvan ik die ochtend al een demonstratie had gezien. Van tijd tot tijd werd een bommetje op deze wijze ingezet om gratis te kunnen dineren, als de financiën "normaal" afrekenen niet toelieten. Volgens triomfantelijk eigen zeggen slaagde deze truc altijd feilloos, meestal in Zuid-Europese en Zuid-Amerikaanse havens.
De boot vertrok de volgende avond, zonder vragen of onderzoek van de waterpolitie. De Chinees had kennelijk geen nuttige informatie kunnen verstrekken, die verdere actie mogelijk maakte.
Bij vertrek waren alle hoeren van boord; dat wel!
Pizza Tatin
Iedereen heeft tegenwoordig wel eens van Tart Tatin gehoord, of zelfs gegeten. Dit gebak, dat meestal warm als dessert wordt gepresenteerd, heet officieel Tarte des Demoiselles Tatin, afgekort naar Tarte Tatin. Afgelopen zomer reed ik toevallig langs Hotel Tatin, de geboortegrond van dit lekkers, dat nog steeds een functionerende herberg is in de Logis de France samenwerking, te Lamotte-Beuvron. Dit onbetekenende dorp ligt ten zuiden van Orléans aan de D2020.
Stéphanie en Caroline Tatin bestierden dit al lang bestaande familiehotel rond einde 19de eeuw en suggereerden dit gerecht "uitgevonden" te hebben, hoewel boze tongen beweren dat het om een oud regionaal gebak gaat, dat toen al enigszins in vergetelheid was geraakt. Andere, bozere, tongen zeggen dat de dames een appeltaart op de keukenvloer hebben laten vallen, die bij het weer opscheppen omgekeerd op tafel van de gast kwam. Dit zorgde voor inspiratie. Hoe dan ook: recepten genoeg op het internet.
Mijn echtgenote maakt vaak een hele snelle hartige versie, op basis van een hapje dat wij in een hotelletje in Frankrijk kregen voorgezet als voorgerecht. Intussen is het zover aangepast, dat het een populaire specialiteit van het huis geworden is, die wij Pizza Tatin noemen.
Maak een soepele deegbal van 200 gr bloem en 100 gram margarine en enkele eetl. water.Verhit een eetl. boter en een scheutje olie in een koekenpan, die veilig de oven in kan, en beleg de bodem met een laagje dun gesneden ui en een beetje gehakte knoflook, daarop een allesbedekkende laag dungesneden vlezige tomaat. Besprenkel de tomaat met een beetje suiker indien te zuur. Daarop een stuk of 10 tot 15 ansjovisjes en een eetl. gehakte kappertjes. Stoof het geheel voor een paar minuten op een laag vuur met een deksel op de pan. Intussen rol je de deegbal uit tot een dunne ronde plak met een doorsnede van de pan. Als de tomaten zacht beginnen te worden, even de pepermolen gebruiken over het geheel en met de plak deeg alles voorzichtig afdekken. Plaats de koekenpan nu voor ong. 20 minuten in de voorverwarmde oven op 200 C.Als het geheel gaar is, wanneer de deegkorst mooi bruin is, de pan uit de oven nemen, afdekken met een bord of schaal , omkeren en serveren.
Als je niet van ansjovis houdt kun je experimenteren met bv. gebakken spek, rosbief of salami.