Kookboekpraatjes vullen gaatjes!




Portugal met al z’n zon, buitenleven, eettradities, cultuur en wat je verder nog van een “mediterraans” land verwacht, zelfs wanneer dat land per ongeluk geheel gelegen is aan de Atlantische Oceaan, heeft enkele schaduwkanten, die tot ver naar de middeleeuwen terugreiken. Omdat ik mijn lezers’ beeld van dit heerlijke woon- en vakantieland (en van mijn site) niet wil bederven door het oproepen van voorbeelden van zaken waar je als buitenlandse buitenlander niets van vermoedt en als binnenlandse buitenlander alleen van weet als je redelijk ingeburgerd bent, zal ik mij beperken tot slechts één onderwerp. Het onderwerp waar iedere bezoekende buitenlander wel eens zijn ogen voor heeft moeten sluiten: dierenmishandeling. Ik zal mijn verhaal grotendeels beperken tot honden, want je kunt voor de in dit land overgebleven ezeltjes, voor katten en verwaarloosde boerderijdieren verder alles zelf invullen. 
Als je door de steden loopt zie je regelmatig geestelijk beschadigde honden op driehoog op een balkonnetje “wonen” van 75 cm breed en vier of vijf meter lang. Soms wordt de laatste meter door een hondenhok ingenomen ten koste van de uitloop. De zielepoot heeft dan aan één kant geluk, want het beest heeft tenminste redelijk te eten en enige uren per dag bescherming van de volle zon of de gietregen. Bijna al die honden rennen de godganselijke dag heen en weer, als gestoorde TBS'ers in hun cel. In de kleinere steden, buitenwijken of op het platteland zie je hier nog om de haverklap kettinghonden, die hun leven aan een roestige ketting slijten, slapen in een beschadigde betonnen rioolpijp of onder een halve eterniet golfplaat. Gevoed worden zij met alles wat overblijft van de eettafel, meer dan eens alleen visgraten, kippenbotten, of ander afval waarvan een dierenarts zou zeggen dat honden daarmee aan acute gezondheids-problemen blootstaan. En als zij in een asiel terechtkomen moet vaak de roestige ketting of staaldraad, waar zij jaren aan hebben vastgelegen, operatief uit de nek gesneden worden. En bijna iedereen, die een weekje in dit land heeft rondgereisd, kent wel de eenzame, verwarde, of pakken agressieve honden, die verstoten en vijandelijk ongewenst op allerlei plekken ziek en uitgemergeld rondscharrelen, op zoek naar eten op basis van het recht der sterksten. Portugese steden die soms kleiner zijn dan Gouda hebben regelmatig meer dan 600 honden in het stadsasiel, die vaker dan niet ingeleverd worden met de meest vreselijke ziekten en/of verwondingen. De meeste van deze stadsasiels hebben alleen geld voor een grote afgehekte loopkooi, waar alle honden zonder aanziens des persoons worden opgesloten: wie doodgebeten wordt in een vechtpartij heeft eenvoudigweg pech gehad en verdwijnt naar de destructie! Om verwerkt te worden tot bio-diesel. Door een combinatie van de huidige crisis en de grote vakantie zijn de aantallen het huis uitgetrapte honden, de aan bomen vast gebonden schepsels, de langs de grote wegen ronddolende dieren, die de auto uitgegooid worden voor dat het voertuig zelfs stilstaat, explosief gestegen, met alle dramatische gevolgen van dien. Tel bij al deze ellende het geldgebrek voor het uitvoeren van behoorlijke opvangtaken en het feit dat veel Portugezen principieel weigeren hun dieren te laten steriliseren (een baas met ballen heeft immers een hond met ballen). Onze eigen dierenarts, de lieve jonge Anna*, die alle gevonden dieren gratis behandelt of, waar echt nodig, humaan laat inslapen, vertelde mij dat er in dit land veel  dierenartsen zijn die het Katholieke mantra volgen dat sterilisatie, zelfs voor dieren, niet mag. Mijn gebruik van het woord "humaan", zie ik nu, is eigenlijk zeer misplaatst in de context van wat de dieren door wie is aangedaan.
Gelukkig zijn er veel lieve mensen, meestal buitenlanders, maar natuurlijk ook Portugezen, die bewust zijn van wat er gebeurt en dat niet kunnen aanzien. Bijvoorbeeld Anna’s broer, die gesjeesd is voor zijn studie dierenartsenij. Hij accepteert in Anna's praktijk, tegen een stevige vergoeding, honden voor euthanasie, die hij dan mee naar huis neemt om te verzorgen en dan herplaatst te worden bij zijn vrienden en klanten, die een huisdier door ouderdom verloren hebben. Hij heeft standaard 40 honden in verzorging op zijn erf, de meeste gered van een injectie, die alleen gevraagd werd om gemakkelijk van de voormalige huisgenoot af te komen. En denk, bijvoorbeeld, aan de bekende Nederlandse soapactrice, die hier enige jaren woonde en 10 ex-zwerfhonden meenam naar Nederland toen zij terug moest naar Hilversum. Nadat zij reeds een respectabel aantal andere honden voor adoptie geplaatst had. En wat dacht je van een met ons bevriend echtpaar, dat ooit een oude man in een buurtuin een nest katten half zag doodslaan tegen een betonnen muur en nu een groeiende meute van 16 zwerfkatten verzorgt? Wat schrijf ik? Verwent!
Aan mijn voeten, tussen twee kleine Parson Jack Russelltjes, Finn en Jenny, ligt een grote wat mottige, schat van een witte hond, die we liefkozend BFG noemen (Big Friendly Giant, geschreven door Roald Dahl) en ik soms aanspreek als Stumps. Want hij heeft maar drie poten. Het linker-achterbeen lekte merg uit het dijbot na een aanval van een pak zwervers en moest afgezet worden om het beest van een vreselijke dood te redden. Het trieste en schandelijke verhaal van deze hond tót hij opgenomen werd in een vrijwilligersopvang door een groep bevlogen dierenliefhebbers doet er niets meer toe. Evenmin heeft het feit, dat hij gelukzalig met een volle pens al winden latend ligt te snurken in onze woonkamer, iets te maken met enige verdienste van ons. Het heeft echter alles te maken met de leden van één van de overeenkomstige organisaties in dit land, in dit geval die van Portimao, die zich met compassie inzetten voor vier- (en driepotige) stumpers. Jaarlijks bekommeren zij zich om een groeiend aantal honden die in conditie gebracht moeten worden en een gastvrij gezin zoeken. Namens onze BFG en als erkenning van al diegenen, die zich met de opvang van dieren bezighouden, vraag ik je hun site 
(www.friendscanilportimao.com) te bekijken en te overwegen een donatie via internetbankieren over te maken.  
Tell ‘em Stumps asked you to! 


* Ik heb een hele zwakke plek voor Anna. Dat komt omdat zij, toen zij drie jaar geleden onze Jack Russell "Ballantyne" moest laten inslapen, dat gedaan heeft terwijl zij mét ons tranen met tuiten huilde. Toen onze PJR Lucy van 17 jaar vorig jaar volledig blind, doof en gedesorienteerd was met een groot gat in haar oog en op sterven lag, heeft zij 14 dagen lang in Anna's hospitaal 24 uur per dag verzorging gekregen. Anna heeft vervolgens geweigerd daarvoor één cent in rekening te brengen. Wij brengen nu regelmatig een zelfgebakken taart naar haar praktijk, die steeds met enthousiasme wordt ontvangen.


Hondekoekjes

Professora Beatriz schept veel plezier in geven van conversatieles aan buitenlanders. Daarnaast bakt zij als dierenliefhebber hondekoekjes die zij voor een goed doel verkoopt. De zakjes kosten een euro en tijdens de les knabbelen de leerlingen al enige koekjes zelf weg. Mijn honden zijn er gek op. Zij heeft mij het recept gegeven, maar ik heb het nog niet uitgeprobeerd. Ik heb mij voorgenomen voor eigen gebruik alleen die van haar te kopen.

400 gr volkorenmeel
2 eieren
2 eetl goede olijfolie
100 gr honing (of stroop)
1 eetl speculaaskruiden
Klop de eieren flink, tot wit op en klop dan de licht verwarmde honing erdoor, gevolgd door de licht verwarmde olijfolie en de kruiden. Klop het meel zo ver mogelijk door dit mengsel en ga dan over tot (in)kneden, tot je een gelijkmatige uitrolbare massa hebt. Voeg eventueel nog wat olie toe. Rol het deeg dun uit, steek hier koekjes uit en bak die in een voorverwarmde oven op 170˚C in ± 15 minuten gaar.

 

 

 

 

 

(Wonen in Portugal)



Loonsverhoging <<
Plaats een reactie

Travelbunny11 09-09-2012 21:26
Can't believe the way that some people treat animals that ask for nothing but affection. Lucky there are good people out there too.
True and it is amazing how much energy they put into this rescue work. Thanks for your reaction. Darius.
Patricia 06-09-2012 17:00
Wat heb je de situatie prachtig verwoord, en wij zijn jullie zo dankbaar dat jullie onze Vito op hebben genomen in de familie en we hopen dat jullie nog vele jaren plezier met elkaar zult hebben.
Voor anderen mensen met een groot hart voor dieren, neem svp contact met ons op we hebben een hond of kat naar maat voor je.
Er gaan regelmatig dieren (per vliegtuig) vanuit Portugal naar Scandinavië, Duitsland, Engeland en Nederland. Kom vakantie houden in de Algarve en maak tegelijkertijd kennis met je toekomstige huisdier. Twee vliegen in een klap. Darius.

P.S. Je hoeft met een Portugese hond geen Portugees te spreken, dus dat is al een probleem minder :-)
 
1-2 van de 2