Als je echte interesse wilt tonen in wie de Portugees is met wie je kennis maakt, dan vraag je wat "sua Terra" is. Want zijn Terra is een plekje aarde; het plekje Portugal, (of misschien wel in Afrika of Brazilië) waar hij geboren is en, bijna zeker, sterke culturele en emotionele banden (denkt?) te hebben. In Frankrijk is het votre Terre, in Duitsland Ihre Heimat. Britten lijken er geen bepaald woord of begrip voor te hebben, maar een Where are you from? of Where were you born? zal bijna altijd een antwoord oproepen met de naam van een deeltje van het Verenigd Koninkrijk, dat dieper gaat dan alleen Engeland, Wales of Schotland. Ik denk dat overwegend Tukkers, Friezen, Limburgers en Amsterdammers de neiging zullen hebben hetzelfde te doen, terwijl het andere groepen landgenoten rookworst zal wezen, omdat ons land zo klein is dat verdere onderverdeling nutteloos is. Uiteraard zijn er in dat geval ook mensen waarvan je kunt zien (of op z'n minst kunt vermoeden) dat zij kennelijk in een ander land dan Nederland zijn geboren. In dat geval kan de vraag als pijnlijk of zelfs onvriendelijk of vijandig ervaren worden. Maar die kant wil ik niet op. Wel is het nog steeds vaak zo dat Nederlanders in den vreemde, de expats, hun "Terra" zullen beschrijven als "Holland", tot volkomen onnodige ergernis van politiek correcte scherpslijpers uit andere provincies, die dat nooit zullen begrijpen. "Met verlof" ga je al eeuwenlang naar "Holland" en niet naar "Nederland", zelfs als je geboren bent in Tytsjerksteradiel. Bovendien ligt de naam Holland geschiedkundig in veel landen zo diep verankerd, dat verandering in feite economisch vandalisme is: Käse aus den Niederlanden klinkt immers als een zin uit een sinterklaasgedicht van een kleuter.
Het is nog maar weinig mensen uit de omgeving van Darius opgevallen, dat je op de grote weg in dit land zo vaak geblindeerde zwarte begrafenisauto's, soms met zichtbare kist, ziet rijden. Niet zelden zie je ook één of meer zwarte, voornamelijk Mercedes bestelauto's voor meerdere kisten tegelijk. Deze auto's en wagens, altijd met twee in zwart geklede mannen in de cabine, worden soms gevolgd door kleinere zwarte auto's die tot barstens toe gevuld zijn met bloemstukken. Dit is het vervoer van overledenen naar alle uithoeken van Portugal: oudjes die soms vele tientallen jaren in De Grote Stad woonden en daar families voortbrachten. Nu op weg naar hun Terra om daar begraven te worden en één te worden met de aarde van hun verre voorouders. Als Katholiek en ooit rampzalig arm land, heeft iedere Portugees tot op de dag van vandaag het recht op een behoorlijke minimum-begrafenis, waarvoor de Staat betaalt. Zelfs belastingbetalende buitenlanders krijgen daarvoor, na overlijden, wat wel een dringend vereiste is, een standaard subsidie die onafhankelijk is van genoten inkomen, beoefende religie of andere mogelijke overwegingen. Geen vetpot, noch een welkome erfenis voor de nabestaanden, maar een geboorterecht, om terug te kunnen keren naar de desbetreffende Terra.
En dan te denken dat niet-Katholieke buitenlanders, als die in Lissabon kwamen te overlijden, tot 1654 eenvoudigweg in de Taag werden "bijgezet".
Slaapdrank uit de Provence
Je kunt natuurlijk van mening zijn dat een Marc de Provence voldoende moet zijn om in slaap te vallen, vooral als je in dat heerlijke gebied woont en het spul volop te verkrijgen is. Mij hielp op een nacht een voorverwarmd borrelglas vol van dit nectar niet in het minst. Met tranende ogen, druipende neus en een zeurende hoofdpijn viel ik de volgende morgen grieperig in mijn bureaustoel toen Brigitte, mijn Marseillaanse secretaresse vroeg wat er aan de hand was. Zij stuurde mij daarop naar huis, met een boodschap aan Madame Darius mij in te stoppen en gaf een Provençaals recept mee voor een slaapdrank, die Madame zo snel mogelijk moest maken, maar wel twee weken laten rijpen. Nutteloos op dat moment, maar toch!
Enkele uren later belde mijn Rotterdamse regio-directeur en vroeg Brigitte in zijn beste Schoolfrans mij te mogen spreken. "Monsieur is niet op kantoor vandaag", antwoordde zij, eveneens in het Frans, "Monsieur est fatigué aujourd'hui". (Meneer voelt zich vandaag niet lekker). Je begrijpt het vast al: binnen drie minuten hing dit talenwonder aan onze thuistelefoon om Madame Darius te vragen of haar echtgenoot altijd thuis bleef als hij zich moe voelde.
Slaapmiddel
Neem een plastic waterfles en vul die voor de helft tot twee derde met versgeplukte bloemetjes van de tijmplant.
Vul de fles dan tot de top met wodka of brandewijn. Laat twee tot vier weken staan op een donkere plaats en schud de inhoud zo nu en dan. Als volgende stap, zeef je de vloeistof en voeg je suiker(stroop) naar eigen smaak toe om een likeur te verkrijgen. Een tot twee borrelglaasjes voor het slapen gaan doet wonderen, in jet bijzonder als je er in gelooft. Na het eten is het ook lekker voor de vertering. Zonder twijfel.
(Wonen in Portugal)
| Peter | 04-08-2013 14:36 |
| Hé Darius, Je bent je eigen dorp vergeten... Het waar kom jij vandaan is hier nog steeds van alledaags belang. Ben je van het Dorp, of van Brug? Van deze of van de overkant? Van aan de plas, of van de "arme" kant? Of kom je uit één van de buitengebieden als De Tempel, Sluupwiek of Randenbroek. We hebben er zo vaak samen "de draak mee gestoken", dat dit Zuid-Hollandse plaatsje hier niet mag ontbreken. |
|
| Hanshansen | 31-07-2013 15:20 |
Tukkers, Friezen en Amsterdammers? Ik zeg maar tegen een groep mensen precies waar ik vandaan kom: Amsterdammers. Als Rotterdammer 
Leef je niet wat in het verleden Hans? En ze zijn niet allemaal PvdA daar. Groet Darius
|
|
Je hebt wel een beetje gelijk, maar dit is Nederlands - microscopische geneuzel tussen mensen die elkander nodig hadden. Heb het goed Darius