Kookboekpraatjes vullen gaatjes!




Toen Darius instemde als verslaggever te fungeren van deze ware gebeurtenissen, als een voorbeeld van de Kafka-achtige problemen waarmee iedereen te maken kan krijgen, was dat op verzoek van Robbie, die, samen met zijn Lies, Chico als vrijwilliger zou bijstaan. Daartoe werd het echtpaar met algemene stemmen aangewezen. Robbies gevoel voor humor en het absurde, voerde in hun vriendenkring altijd al de boventoon. De combinatie van zijn organisatorische kwaliteiten en de ervaring van Lies als makelaar in Portugal, maakten hen de ideale personen om Chico te assisteren. Weet je, zei hij later, met alle problemen die we hadden mag je beslist niet vergeten dat je overal tegen dit soort idiote problemen aan kunt lopen. Het heeft te maken met cultuur, geschiedenis, mentaliteit en hoeveel vertrouwen een staat zijn burgers gunt. Of, uiteraard, hoeveel inmenging van de staat door de burgers verlangd of getolereerd wordt. Overweeg dan eens hoe het woord democratie verschillend uitgelegd en geleefd wordt in alle hoeken van de wereld. Van de democratische volksrepubliek Korea tot de lachspiegel-democratie van de E.U. Zuivere democratie is een utopie, perfect bestuur zal altijd een mythe blijven. Je mag alleen maar hopen, dat als het echt fout gaat er iemand is of meerdere iemanden zijn, die imperfecties of fouten van het systeem durven herkennen en erkennen. En durven herstellen als het fout gaat.
Robbie en zijn Lies kregen een lijst met opdrachten van de advocaat en brachten de volgende drie dagen vele uren door in stadsarchieven, belastingkantoren, gemeentelijke kantoren en met stoffige dozen paperassen, die bij de overdracht van het pand op zolder waren beland. Vorige eigenaren en huurders werden ondervraagd waar mogelijk. Er werden drie vergaderingen georganiseerd door Chico met bijkantoren en bestuurders, die al dan niet een vinger in de pap hadden of een opinie hadden. Hij zag kans vergaderingen te beleggen, waarvoor een afspraak normaliter twee weken zou nemen om iedereen beschikbaar te maken, met slechts twee uur voorloop tijd. Uiteindelijk bleek dat er in een ver verleden documenten verloren waren gegaan bij een archiefbrand, maar tevens dat er vóór 1940 een omnummering van panden in de straat had plaatsgevonden, die een verwisseling van relevante documenten had veroorzaakt. De gevraagde documenten zaten in een verkeerde doos. Het bleek verder dat met de grote volksverhuizing van het platteland naar de steden, begin 1900, een woningnood was ontstaan en beperkte wetgeving bestond tegen, of controle op, wildbouw. En wat vóór 1950 werd opgetrokken aan bebouwing, valt niet onder nieuwe wetgeving daarna, die een en ander wel regelde. De grootste klapper was een opgedoken document waaruit bleek dat de belastingdienst de huisjes een belastingwaarde had toegekend en belasting had geheven aan de bewoners, die dachten dat de huisjes hun eigendom waren. Uiteindelijke conclusie: het gebouwtje telt 5 appartementen en 2 annexen, allemaal volledig legaal, allemaal ooit keurig geregistreerd en geen van alle ooit onderhevig geweest aan restrictie. Daarom was geen enkel onderkomen illegaal.
De advocaat sprong diverse gaten in de lucht, alvorens twee brieven te versturen. Een aan het Stadskantoor waarin hij degene die opdracht zou geven de huisjes af te breken persoonlijk verantwoordelijk zou houden voor de volle huidige waarde van de pandjes, en alle financiële gevolgen voor de bewoners. De tweede brief werd gericht aan Sr. Americo om hem mede te delen dat er geen illegaal vastgoed bestond in de tuin en dat verdere brieven en acties, die geïnterpreteerd kunnen worden als het lastigvallen van buren of eigenaren, beloond zullen worden met een uitzettingsprocedure. Enkele dagen later belde de stadsarchitect Maître Chico om hem mede te delen dat het dossier op non-actief werd geplaatst, tot in de toekomst gesprekken zouden moeten plaatsvinden, indien dat voor stadsplanning of wetswijziging noodzakelijk zou kunnen zijn.
Tijdens een bijeenkomst om dit te vieren vatte Robbie zijn ervaringen tijdens zijn queeste door de stad samen: veel onnodig wachten, veel aardige, hulpvaardige mensen, soms inefficiëntie omdat er mensen waren die geen idee hadden waar het over ging, of wat het juiste antwoord was, maar dat niet wilden toegeven om niet dom te lijken. Daarom waren er over eenzelfde vraag of onderwerp wel eens twee bezoeken aan eenzelfde instantie nodig.
De advocaat is nu aan de slag met de (formele en, per definitie, omslachtige) procedure om de huren stevig te verhogen. Robbie, Lies en hun mede-eigenaren gaan intussen weer fluitend door het leven, vooral na het ontvangen van de eerste rekeningen van Chico, die inderdaad suggereren, dat het karwei een hobby is. 



Huzarensalade
Voor een recente BBQ werd mij gevraagd een gerecht mee te nemen, dat bij voorkeur een "specialiteit" moest zijn in mijn vaderland. Het woord "huzarensalade" knipperde in rood neon op mijn netvlies, mijn smaakpapillen proefden zure appel en augurken en mijn hersens dachten: wat is eigenlijk een traditionele, Hollandse huzarensalade? Dat moest zonder twijfel appeltje-eitje zijn en ik trok zelfverzekerd een tiental oude kookboeken uit de kast.
Vergissing!
Om te beginnen de naam. De algemene mythe die bestaat, zegt dat dit het oorspronkelijke eten was van Hongaarse elite-cavalerietroepen. Een ander duimzuigertje beweert dat het de koude kliekjes waren van maaltijden van de Kozakken, die rond 1813 tegen Napoleon vochten in de Nederlanden. Een eenvoudige kwestie van volkse verwarring tussen Kozakken en Hongaren, toch? Helaas; het gaat om een gedachtekronkel. Want de waarheid is anders.
Nederlandse, Belgische, Engelse en Duitse Huzaren, die in 1815 in Waterloo vochten tegen de Franse Huzaren van Napoleon waren nationale bereden troepen. Gemodelleerd op de legendarische bereden troepen uit Hongarije. Vergelijk dat, voor een beter, hedendaags beeld, met een militair doedelzakcorps uit Oeganda, gehuld in highlander kilts. De "echte" Hongaarse Huzaren waren nergens te bekennen in Waterloo en er is niets te vinden, dat hen in zelfs in het minste verband kan brengen met een opgeleukt aardappelgerecht. Zeventig  jaar na Waterloo verscheen  een gerecht in Franse kookboeken* met de naam Salade á la Hussarde en vanaf 1890, in vertaling, in enkele Nederlandse huishoudschool- en algemene kookboeken*. Als salade hussarde, ook vertaald naar huzarensalade. Het lijkt dan logisch dat een gerecht van kliekjes, ergens in een Franse (of Nederlandse?) huzarenkazerne, gekscherend of kleinerend, salade hussarde moet zijn genoemd. Of misschien heeft een eenvoudige dorpskok in zijn etablissement, voor de bruiloft van de lokale huzaar en feest daarna het gerecht verzonnen en die naam gegeven? Niet onlogisch voor dergelijke gerechten in Nederlandse kazernes of op marineschepen. Wie kent niet de namen voor blauwe hap voor rijsttafel, of de sergeants- en vangbal voor diverse vormen van gehakt? Raasdonders of captain's dinner voor kapucijners? Pissertjes voor niertjes? 
Vraag 50 mannen hoe een mooie vrouw eruit moet zien en je krijgt 50 verschillende antwoorden.
Vraag 50 mannen met een biertje op en je hebt een vechtpartij.
Vraag 50 koks hoe een huzarensalade moet worden gemaakt en je hebt een eender probleem.
Een ding lijkt duidelijk: het traditonele recept voor salade hussarde/ huzarensalade, dat in het merendeel van de kookboeken van de dames-directeuren van de Nederlandse huishoudscholen wordt beschreven* is bijna tot in detail gelijk en komt zeer dicht bij een gerecht dat als Duitse salade (haringsalade) wordt opgevoerd. Vleessalade is een huzarensalade met meer vlees; haringsalade heeft een bietje en uiteraard haring i.p.v. vlees. In de loop der tijd zijn vele variaties ontstaan met erwtjes, wortel, hard ei, aspergepunten, zure uitjes, mierikswortel, etc.

Combineer op de bekende wiijze 1 deel (100 gr) fijngesneden koud vlees, twee delen niet te lang gekookte stevige aardappelen in dobbelsteentjes, 1 deel fijngesneden knapperige augurkjes, 1 deel dobbelsteentjes  frisse, stevige appel, naar wens een klein, fijngesnipperd uitje. Het recept loopt dan in verschillende boeken uiteen, door het aanbevolen gebruik van óf een olie en azijn-dressing, óf mayonaise, óf een combinatie van de twee. In deze tijd zou ik het alleen houden op óf 2 eetl olie en 2 eetlepels azijn, gemengd met dat fijngehakte uitje (niet langer "naar wens"), peper en zout óf een paar eetl mayonaise naar smaak. In alle recepten is de appel het gemeenschappelijke extra ingrediënt. Zonder appel mag je het geen traditionele huzaren- of haringsalade noemen.

Ik ben benieuwd hoe die 50 koks gaan reageren op mijn gevolgtrekkingen.

* Er rust geen auteursrecht op kookboeken en recepten. Al eeuwenlang wordt er lustig gekopieerd, geknipt en geplakt. Dat alle recepten hetzelfde zijn kan gewoon liggen aan het feit dat men uit dezelfde bron heeft geput.



>> Huurders (2)
Trombone <<
Plaats een reactie

Nog geen toevoegingen aanwezig.